سيستمهاي الاستومر (لاستيك طبيعي) 

لاستيك ها يا الاستومرها تركيباتي از پليمرها، فيلرها (پركننده ها)، روغن، شتا بدهنده ها، مواد ضد ازن، مواد ديرگير و كندگيركننده هستند كه با هم مخلوط و توسط حرارت با هم تركيب و ولكانيزه مي شوند. لاستيك هايي كه بيش ترين كاربرد را در جداساز هاي لاستيكي دارند عبارتند از: لاستيك طبيعي، نئوپرن، بوتيل و نيتريل. همه ي اين لاستيك ها تحت بارگذاري، فرآيند "كريستالي شدن كرنشي" را از خود نشان مي دهند. اين ويژگي بروز ترك در لاستيك را محدود كرده همچنين باعث م يشود تا در كرنش هاي زياد سختي برشي لاستيك افزايش يافته و از تغيير مكان بي رويه به نحوي جلوگيري گردد. البته اين ويژگي را نبايد به عنوان يك عامل ايمني در برابر تغييرمكان هاي جانبي به هر مقدار در نظر گرفت. توجه به اين امر ضروري است كه هم هي لاستيك ها ويژگي كريستالي شدن را ندارند. به عنوان مثال لاستيك استايرن بوتادين داراي ويژگي كريستالي شدن كرنشي نيست و نبايد به عنوان لاستيك در جداساز ها استفاده شود. مشخصات مكانيكي لاستيك (SBR) طبيعي مانند مقاومت در مقابل پارگي، مقاومت و خستگي در تغيير مكا نهاي زياد، خزش و خصوصيات آن در دماي پايين، از بيش تر لاستيك هاي مصنوعي كه براي ساخت جداسازهاي لرز هاي مورد استفاده قرار مي گيرند بهتر است. بنابراين لاستيك طبيعي و پس از آن نئوپرن بيش تر از هرگونه لاستيك ديگري در ساخت اين امكانات مورد استفاده قرار مي گيرند. لاستيك هاي بوتيل براي استفاده در دماي (Taylor et al., پايين و لاستيك هاي نيتريل براي موارد محدودي در سازه هاي دريايي استفاده شد هاند. ( 1992 نسبت ميرايي به دست آمده از اين جداساز ها بسيار كم و در محدوده ي 2 تا 4 درصد ميرايي بحراني است. از اين رو طراح در زمان به كارگيري اين نوع جداساز بايد به كمك ساز و كاري ديگر استهلاك انرژي مورد نياز را تامين نمايد. به منظور دستيابي به عملكرد بهتر اين جداساز ها اغلب مواد پركننده به لاستيك اضافه مي شود. رفتار نيرو- تغييرمكان اين جداساز ها به مقدار زيادي بستگي به نوع و ميزان ماد هي پركننده در آن ها دارد. اين مواد پركننده موجب بهبود عملكرد در موارد زير مي گردد:

-1 ميرايي بيش تر؛

-2 سختي اوليه ي بيش تر؛

-3 تغيير شكل برشي كمتر.