مقاوم سازی برشی اعضای بتن آرمه با استفاده از FRP به وسیله چسباندن تقویت کننده های خارجی در راستای اصلی الیاف ها ، موازی با ماکزیمم تنشهای کششی اصلی صورت می گیرد.
بررسی جزئیات مقاوم سازی برشی اعضای بتن آرمه نسبتا محدود بوده و بحث انگیز است. به استثنای چند مورد ، بیشتر محققین رفتار مواد FRP را در برش همانند خاموتهای فولادی داخلی فرض کرده اند، با این فرض که سهم FRP ، ناشی از ظرفیت تحمل تنش های کششی الیاف ها تا حد کرنش نهایی آن و یا مقدار کمتری از آن می باشد.
مطالعات اخیر نشان داده است هنگامی که اعضای بتنی به ظرفیت برشی خود می رسند، FRP در راستای الیاف های خود به اندازه کرنشی کمتر از کرنش نهایی εfu کشیده میشود. این کرنش به عنوان کرنش مؤثر εfe شناخته میشود. با ضرب کرنش موثر در مدول کشسانی Ef ، FRP و سطح مقطع آن ، میتوان نیروی تحمل شده توسط FRP در گسیختگی برشی عضو را محاسبه نمود.
امکان محاسبه کرنش مؤثر FRP با توجه به سختی آنالیز بسیار مشکل می باشد. اما براساس مدلسازی ساده شده و با استفاده از داده های آزمایشگاهی قابل تخمین است. عامل تخمین εfe تشخیص و شناخت حالت مواد FRP در گسیختگی برشی اعضای بتن آرمه است. دقت شود که اغلب ، گسیختگی از کشش قطری بتن معین می شود.
ممکن است این گسیختگی به صورت زود هنگام ناشی از جداشدگی یا بعد ار آنکه FRP به مقدار قابل توجهی کشیده شود، رخ دهد در حالت کشیده شدن FRP ممکن است کامپوزیت دقیقا در بار ماکزیمم و یا به مقدار کمی بعد از آن ناشی از تنشهای بالا در نزدیکی ترکهای قطری ، پاره شود.
می توان استدلال کرد که در حالت حد نهایی معمولا یک مقدار مشخص جداشدگی FRP در سطح بین بتن و کامپوزیت پیش بینی می شود، حتی اگر گسیختگی نهایی به طور همزمان با جداشدگی رخ ندهد. این موضوع به واسطه کرنش بیش از حد FRP بوده که نتیجه آن ناسازگاری کرنشی بین مواد بستر (بتن) و ترک خوردگیهای متعاقب آن است. این ترک خوردگیها موجب تمرکز تنش می شود و باعث پیدایش جداشدگی موضعی می گردد. بنابراین εfe بسیار وابسته به « طول مؤثر اتصال » ( به واسطه اینکه تنش برشی بین سطوح FRP و بتن به وجود آمده است ) و « طول مهاری » ( که به عنوان طول لازم برای رسیدن به گسیختگی کششی FRP قبل از جداشدگی تعریف میشود) می باشد.
جدا از شرایط اتصال FRP و بتن ( آماده سازی سطح ، اجرا و غیره ) ، طول مهاری بستگی به سختی محوری FRP که با عبارت Efpf بیان می شود ، داشته و نسبت عکس با برش ، که همان تنش کششی بتن است ، دارد.
امروزه تأیید شده است که مقاومت کششی بتن متناسب با fcm بوده که در آن fcm مقاومت فشاری بتن می باشد. بنابراین می توان گفت که εfe وابسته به مقدار Efupf/fcm خواهد بود.این وابستگی با نتایج تجربی تأیید می شود.
