صفحات FRP بهترین و مناسب ترین روش جهت مقاوم سازی سازه هستند ، چهار مرحله اساسی باید انجام گرفته و دقت شود .
اول آنکه سنگدانه های سطحی از بتن که FRP به آن می چسبد باید بدون پوشش بوده و باید شیره بتن آن ساییده شود . همچنین سطح باید قبل از نصب سیستم مقاوم سازی به خوبی از گرد و غبار پاک گردد .
رایج ترین راه حذف پوشش های اضافی سنگدانه ها ، استفاده از سند بلاست می باشد ، البته از واتر ، بلاستیک یا واتر ، گیریندینگ نیز می توان استفاده نمود . هوای با فشار و یا مکشی ساده می تواند گرد و خاک را پاک نماید .
دومین مرحله از پروسه مقاوم سازی ، استفاده از یک آستر مناسب می باشد . کارایی آستر بالابردن عملکرد چسبندگی چسب می باشد . بعد از استفاده از آستر و سخت شدن آن ، اولین لایه از رزین بر روی آن مالیده می شود . سپس می توان لایه FRP را بر روی سطح سازه چسباند .
اگر از چند ورقه استفاده می شود ، پروسه استفاده از رزین و لایه تا اندازه ای که همه ی لایه های مورد نظر چسبانده شوند ، تکرار می گردد . در آخر یک لایه نهایی از پلاستر ، بتن پلیمری ، رنگ و شاتکریت می تواند از لحاظ جنبه های ظاهری و همچنین حفاظت در برابر آتش ، استفاده گردد .
بسیار مهم است سطوحی که لایه های FRP بر روی آن چسبیده می شوند ، از هرگونه گرد و خاک و دیگر آلودگی ها مانند روغن و گریس ، پاک باشند .
سازندگان مختلف چسب ها توصیه های مختلفی راجع به مسائل محیطی محل استفاده از چسب خواهند داشت اما به طور متوسط باید درجه حرارت سطح بتن از 10 درجه سانتی گراد بیشتر بوده و توصیه می شود که دمای محیط کاری 3 درجه سانتی گراد از نقطه شبنم بیشتر باشد . درصد رطوبت نسبی هوا باید کمتر از %80 بوده و مقاومت کششی سطح بتنی باید بیشتر از 1.5MPa باشد . ناهمواریهای مجاز در سطح بتن بستگی به سیستم مقاوم سازی مورد استفاده داشته و باید به وسیله سازنده حد مجاز آن تعیین گردد . همچنین مهم است که عملیات مقاوم سازی توسط کارپردازان ماهر و با تجربه نسبت به این زمینه صورت گیرد .
