در حالی که تحقیقات موجود در زمینه ی مقاوم سازی خمشی تیرها در بسیاری موارد ، در مورد دال ها هم قابل استفاده است ، اما این     دو بحث تفاوت هایی هم با هم دارند . یکی از این تفاوت ها این است که در دال ها شکست چسبندگی ناشی از ترک خوردگی در طول دهانه نسبت به کنده شدن انتهای صفحه ی FRP از روی بتن ، بیشتر رخ می دهد . 

اساس مقاوم سازی خمشی در دال ها بر استفاده از مصالح مرکب FRP و چسباندن نوارها یا صفحات FRP بر روی سطوح تحت کشش استوار است .

دال های یک طرفه یا دو طرفه ی دو سر ساده

دال های یک طرفه دارای تکیه گاه غیر گیر دار را می توان با چسباندن نوارها یا صفحات FRP در سطح زیرین آنها و در راستای طولی ،       مقاوم سازی کرد .

در دال های دو طرفه لازم است که در جهت اصلی دال مقاوم سازی شود ، بنابراین در هر دو راستای باربری دال از نوارهای FRP استفاده می شود البته چون فرض بر این است که دال های مورد بررسی دارای تکیه گاه ساده هستند ، در وجه زیرین از FRP استفاده می شود .

می توان مقاوم سازی دال های دو طرفه را ، نه فقط در ناحیه ی مرکز آن ، بلکه در هر قسمتی که ممان حداکثر وجود دارد ، انجام داد . در واقع به این صورت می توان مکانیزم شکست دال را تغییر و در نتیجه حداکثر مقاومت دال را افزایش داد .

ناحیه ی مقاوم سازی شده باید به قدری مقاومت داشته باشد که از وقوع هرگونه شکستی در این قسمت جلوگیری کند و به عبارت دیگر خطوط تسلیم و شکست در قسمت های دیگر دال که مقاوم سازی نشده اند ، شکل بگیرد .

دال های طره ای

تفاوت عمده ی این دال ها با دال های یک طرفه و دو طرفه با تکیه گاه ساده در این است که لنگر آن منفی است و نیز بزرگ ترین مقدار لنگر در محل تکیه گاه رخ می دهد . بنابراین نمی توان نوارها یا صفحات FRP را که برای مقاوم سازی بر روی دال چسبانده می شوند ، در محل تکیه گاه یا قبل از آن قطع کرد ، بلکه باید نوارهای FRP را به نحو مناسبی در انتهای دال مهاربندی کرد . با توجه به شرایط مقاوم سازی و شکل دال ، طرح های متفاوتی برای مهاربندی انتهای FRP در تکیه گاه این دال ها پیشنهاد شده است .

در دال های که به صورت کنسول به یک تیر بزرگ یا یک دیوار متصل اند ، یک گزینه ی ساده برای مهاربندی این است که نوار یا صفحه ی FRP را تا قسمتی از سطح دیوار بالا ببرند و بچسبانند . البته این طرح بیشتر در موردی پیشنهاد می شود که از روش چسباندن تر برای FRP استفاده می کنیم . البته با پژوهش ها و بررسی های انجام گرفته ، نتیجه گیری می شود که این روش مهاربندی ، بی تأثیر یا کم اثر است ، زیرا هنوز وقتی که تنش ها در نوار FRP در حد پایینی است ، قسمت چسبانده شده بر روی دیوار ، جدا می شود .

راه مؤثر برای مهاربندی این است که نوارهای FRP را به درون سوراخ هایی که از قبل در دیوار ایجاد شده است ، هدایت کرد . 

دال های طره ای مقاوم سازی شده با FRP ، به یکی از دو حالت زیر دچار شکست می شوند :

الف) جدا شدن نوار FRP از روی بتن که از محل یک ترک بزرگ خمشی در طول دال و در نزدیکی تکیه گاه گیردار شروع می شود و سپس تا    لبه ی آزاد دال گسترش می یابد

ب) شکست خمشی دال که ناشی از گسیختگی FRP تحت کشش یا خرد شدن بتن زیر فشار صورت می پذیرد .

حالت اول شکست شبیه حالت شکست تیر هاست البته محل ترک خوردگی در اینجا در محل تکیه گاه گیردار یا در نزدیکی آن است و در      طول دهانه گسترش نیافته است .

از آنجا که در محدوده ای کوچک از صفحه ی دال ، مقاوم سازی صورت می گیرد ، خطوط تسلیم به خارج از این محدوده رانده می شوند . بنابراین مکانیزم شکست در دال های دوطرفه ی مقاوم سازی شده به صورت شکل گیری و ایجاد خطوط تسلیم در خارج از محدوده ی    مقاوم سازی شده است .

در طراحی ، مقاومت دال های یک طرفه را باید در حالت های شکست زیر کنترل کرد :

1- شکست خمشی ؛

2- شکست چسبندگی در اثر بروز ترک خوردگی در طول دهانه ی دال ؛

3- جدا شدن انتهای صفحه ی FRP در تماس چسب و بتن ؛

4- شکست مهاربندی الیاف ؛

5- شکست مهاربندی انتهایی ثابت شده ( باری دال های طره ای ) .